توسعه
حومه نشینی در شهر زنجان همگام با روند مدرنیزاسیون و مهاجرت وسیع
روستاییان به این شهر همراه بود. تقارن زمانی این دو رویداد که از دهه 1360
ملموس تر می گردد، در جابجایی اکولوژیکی گروه های جمعیتی بین بافت جدید و
قدیم شهر موثر بوده و جمعیت مهاجر بلاتکلیف یا گروه های مهاجری که چند سال
از سکونت آنها در نقاط حاشیه ای نمی گذرد جایگزین جمعیت بافت قدیم می گردد.
ساکنین بیگانه با محیط جدید نتوانستند همخوانی و انطباق لازم را با محیط
فیزیکی ایجاد کرده و به دلیل ویژگی های خاص اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی خود
صلابت گذشته این بافت ها را حفظ کنند. علاوه بر آن عملکرد نامطلوب و
نابرابر مدیریت شهری در ارائه خدمات و امکانات بر وخامت اوضاع افزود. و این
بافت ها را به فضاهای مسأله دار شهری تبدیل نمود
دانلود بررسی ساماندهی بافت قدیم زنجان,pdf